سومین مسابقات آزاد نوشیدنی های سرد در روز بیست و نهم خردادماه در استان اصفهان برگزار گردید و در آن شرکت کننده ها به محک زدن علم و تکنیک های خود در قالب ارائۀ نوشیدنی های سرد پرداختند. کسب مقام اول در این مسابقه توسط آقای بردیا تهمتن ما را بر آن داشت که با ایشان گفت و گویی کنیم و پای سخنان ایشان بنشینیم تا از دانش و تجربیات ارزشمند ایشان بهره مند شویم.

در اول توضیحی در مورد خودتان و اینکه چگونه با بارتندینگ آشنا شدید، می دهید؟

:« من حدوداً دو سال و نیم پیش در این زمینه شروع به کار کردم و دو سال پیش با هادی ذکایی آشنا شدم و در دوره های آموزشی شان شرکت کردم و بعد از آن تقریباً به صورت حرفه ای شروع به کار و تحقیق کردم.»

به عنوان فردی که در مسابقات شرکت کرده است و مقام اول را کسب کرده است، نقش این چنین مسابقاتی را در پیشرفت بارتندینگ چگونه می دانید؟

:« من در مسابقات شرکت کردم و گرچه مقام اول را کسب کردم، ولی خودم را مقام اول نمی دانم. کسانی آنجا بودند که مرا کمک و حمایت کردند، مخصوصاً آقای شایان اویسی. خیلی از دوستان شرکت نکردند و خیلی از دوستان در مسابقه بد شانسی آوردند و در حین مسابقه مسائل غیر منتظره ای برایشان پیش آمد که برای خودم هم در مسابقات پارسال هم اتفاق افتاد. اگر این بد شانسی ها برای دوستان نبود، بالا می آمدند و شاید من این مقام را نمی گرفتم. این چنین مسابقاتی را من فکر نمی کنم خیلی در پیشرفت تأثیر داشته باشند، تا وقتی که به دید یک رقابت به آن ها بپردازیم.

مسابقات و رقابت شدید فقط باعث جذب افراد و نشان دادن راه صحیح به آنها می شود. اینکه صرفاً کسی برای مسابقات بیاید، پیشرفت آنچنانی حاصل نمی شود. همانطور که خودم هم سال پیش فقط برای رقابت و اول شدن شرکت کردم و حذف شدم. امسال هم خیلی از دوستان به دید مسابقه آمدند و حذف شدند. اگر مسابقه را به دید رقابت ببینیم، اطمینان دارم که پیشرفتی که حاصل نمی شود هیچ، ضرر هم خواهد داشت. اگر مسابقه را به دید یک گردهمایی ببینم تا افراد دور هم جمع شوند و لذت ببرند، پیشرفت صد در صد اتفاق خواهد افتاد.»

از تجربیاتتان با حرفۀ بارتندینگ می گویید؟

:« بیشتر تجربیات ما ها به دلیل آنکه کارمان چهرۀ فان و جذابی دارد، در مراسمات و مجالس خانوادگی و یکسری مراسمات ارگانی بوده است. حتی مراسماتی مانند چلنچ هایپ که پارسال برگزار شد. زمانی که ما در این مجالس شرکت می کنیم، نه به قصد اینکه کاری را انجام دهیم، بلکه بیشتر به جنبۀ لذت بردن است. چون ما ها زمانی که کاری را دنبال می کنیم، به دید کار به آنها نگاه نمی کنیم.

من می توانم بگویم تا به حال از بارتدری درآمدی نداشته ام، بلکه بیشتر هم برای بارتندری خودم هزبنه کرده ام. ما وقت، سرمایه و عمرمان را پای کارمان می گذاریم و واقعاً هم لذت می بریم. مسابقات هم برای ما همین بوده است. تجربیات مسابقات هم همین است که اگر هوشمند باشیم و آن ها را در کارمان و زندگیمان به کار ببریم، آن موقع می تواند موجب پیشرفت شود. در کافه کار کردن برای یک بارتندر نمی تواند خیلی تجربه حساب شود. من به جرأت می توانم بگویم که یک یا دو کافه است که روی بارتندری سرمایه گذاشته است و برایش سرمایه گذاری کرده باشد.»

از نوشیدنی هایتان در مسابقه می گویید؟

:« بنده اصولاً آدم کمال گرایی هستم و این سخت پسندی من، به عالی بودن در حد توانم منجر می شود. تمام نوشیدنی های من دارای یک سناریو هستند و یک داستانی را به دنبال خود دارند که اول آن داستان را آماده می کنم و بر اساس آن داستان شروع به طعم سازی می کنم. سعی هم کردم تا به امروز از موادی استفاده کنم که کسی سمتشان نرفته باشد یا اگر هم در دسترس باشند، دو یا سه مواد را با هم ترکیب کنم که چالش برانگیز باشند. دوست ندارم مواد من راحت به دست آمده باشند، مانند سیروپ ها و حتی آبمیوه هایی نباشند که در هر جا به دست می آیند.

سعی کردم با انتخاب مواد هم خودم را به چالش بکشم و هم زمانی که آن را جلوی مخاطب می گذارم، رنگش هم با آن داستان و اسمی که دارد همخوانی داشته باشد و مخاطب را ترغیب کند که آن نوشیدنی را امتحان بکند و بعد از نوشیدن آن هم سعی کند که یک تصویر سازی از نوشیدنی در ذهنش انجام دهد. من مقداری روی میکسولوژی کار کردم و برای مسابقات امسال با شایان اویسی با هم کار کردیم و نوشیدنی سومم آن چیزی نبود که از آن راضی باشم، ولی نوشیدنی اول و دومم کاملاً من را راضی کرد چونکه طعم های بینظیری داشتند.

نوشیدنی سوم چون زمانمان محدود بود و من بر اساس موادی که در تهران یافت می شدند، رسپی اش را بسته بودم و زمانی که به اصفهان رسیدم دسته ای از مواد را نیافتم، در رسپی اش تغییراتی ایجاد کردم. در کل نوشیدنی هایم را به این صورت آماده می کنم. اگر قرار است من کاری را انجام دهم، رویش تمرکز می کنم و زمان می گذاریم تا به بهترین نوشیدنی خودم برسم، چونکه احساس می کنم نوشیدنی های من، شناسنامۀ من اند.»

برای کسانی که تازه به حرفۀ بارتندینگ آشنا شده اند، چه نکاتی را بیان می کنید؟

:« من زمانی که با دوستان علاقه مند به بارتندینگ صحبت می کردم، نکاتی را بیان می کردم که خودم رعایت کردم و پیرو آنها بوده ام. دوستان بارتندرم هم، همین نکات را رعایت کرده اند و در واقع مهم ترین آن تیم شدن و تیمی کار کردن است. تأکید می کنم، تیم نه گنگ. همانطور که ما برای مسابقات هم تیم بودیم. ما حتی در فینال هم دو شرکت کننده، تیم بودیم. در کار تیمی می توانند باگ های همدیگر را رفع کنند، مطالعه کننند و اطلاعاتشان را در اختیار هم قرار بدهند. زمانی که ما شروع به کار کردیم، این امکانات نبود. دوستانی که الان شروع به کار می کنند، اگر از ما بهتر نشوند، خائن به خودشان هستند. دوستان علاقه مند، آن تایمی را که روی شبکه های اجتماعیشان می گذارند، اگر قسمتی اش را روی مطالعه و تمرین بگذارند، بهتر است.

اینکه بخوانند و ببینند و عیب هایشان را بر طرف کنند. دوستانی که تازه شروع به کار می کنند، هیچ لزومی نیست که امکاناتی را که در کشور های پیشرفته می بینند را هم در ایران داشته باشند. وسایل و امکاناتی که الان به راحتی می توان پیدا کرد و خرید را ما در زمان فعالیتمان به سختی می توانستیم پیدا کنیم. حتی به سختی می توانستیم یک شیکر به دست بیاوریم. دوستان علاقه مند و تازه کار، می توانند از دوستان قدیمی تر و موفق کمک بگیرند و انتقاد پذیر باشند. زمانی که به چند تا از دوستان در مسابقات توضیه هایی کردم، عصبانی شدند ولی نمی دانستند که فلسفۀ مسابقه را هم حتی درک نکرده اند. حتی پرزنت ( اجرا ) را هم بلد نبودند. زمانی که کسی انتقاد می کند و کمکتان می کند، به هیچ عنوان گارد نگیرید.

اگر از چیزی اطلاعات کافی ندارید، از چند نفر که علمش را دارند، کمک بگیرید. دلیل موفقیت بنده و تیممان این است که به شخصه واقفم که در بارتندینگ هیچ نمی دانم و دوستانم هم اینچنین اند. ما زمانی که به ایرادات خودمان واقفیم، روزانه مطالعه می کنیم و اطلاعاتتمان را بالا می بریم. دوستان دیگر هم باید اینچنین باشند، فکر نکنند که چیزی خارق العاده بلدند یا اینکه اگر به چیزی دست یافتند، کسی آن را نمی داند و باید آن را پنهان کنند. چیزی که شما به آن دست یافته اید، هزار نفر دیگر در اینترنت دیده اند و لایکش کرده اند. بهتر است که آن را به اشتراک بگذارید و به هم کمک کنیم.

من به شخصه با چند تا از بارتندر های خارجی ارتباط دارم و از چند تا از بزرگان صنعت در خارج از کشور، کمک گرفته ام و مکاتباتی انجام داده ام. از چند تا هیچ جوابی نگرفتم، ولی از سه نفرشان جواب گرفتم و همچنان راهنمایی های بسیاری از ایشان دریافت می کنم. بعضی موقع ها راهنمایی هایشان به دلیل آنکه وسایلی که می گویند در ایران نیست، برایم آنچنان مفید نیست ولی کمکم می کند. مطالعه، پرسیدن، دیدن و تمرین کردن مهمترین اصول اند.»

با وجود محدودیت های حاضر، چه راه هایی را برای پیشرفت این حرفه مناسب می دانید؟

:« محدودیت های الان، محدودیت هایی نیستند که محدودیت های بازدارنده باشند. سرعتمان برای پیشرفت را کم می کند. در حال حاضر برای بارتندینگ ما هیچ حرفی نداریم که در دنیا بزنیم. تلاشی هم برایش نکردیم، بلکه تازه تلاش هایی دارد صورت می گیرند. بیشترین مانوری که باید روی این حرفه داده شود، این است که روی قسمت تربیت بارتندری که اصول و قواعد را بداند، باید مانور داده شود. ما از این نظر محدودیتی نداریم، چرا که علم بارتندینگ، کسی که بتواند علم را انتقال بدهد و کلاس های خوب همگی هستند.

به نود درصد کلاس هایی که برای تربیت بارتندر برگزار می شود، نمی توان کلاس های خوب گفت. آن ها چیزهایی آموزش می دهند که اشتباه که هیچ، وحشت ناک است. صرفاً عده ای کلاسهایی برگزار می کنند تا پولی دریافت کنند. بعضی چیزها در بارتندینگ قابل آموزش نیستند. در یک دوره متد ها و لوازم و یکسری از نوشیدنی ها معرفی می شوند تا فرد بتواند نوشیدنی خود را بزند. زمانی که یک بارتندر میکسولوژی آموزش دیده باشد و زمانی که خودش را در قالب چارچوب های بارتندینگ قرار دهد، نوشیدنی های مدرن، کلاسیک، ایرانی و یا سنتی برایش معنایی ندارند.

او می تواند از خلاقیت و علم خودش استفاده کند تا بتواند بهترین نوشیدنی را آماده کند. اینچنین برایش معنا پیدا می کند که نوشیدنی اش برپایۀ متریال ایرانی، کلاسیک و یا خارجی است. آن دسته از موادی که ما به آنها می گوییم ایرانی، نود درصدشان ایرانی اصیل نیستند، بلکه همه در فرهنگ و جامعۀ ایرانی وارد شده اند. نوشیدنی و دمنوش هایی که ما به آنها می گویم ایرانی، در گذشته و دور به ایران وارد شده اند. ما نمی توانیم به آن مواد بگوییم که مال ما ایرانی ها هستند. ولی موادی مانند زعفران را می توانیم بگوییم که مال ما هستند. تأکید می کنم، اگر کسی دوست دارد که این حرفه پیشرفت کند، اگر برایش مقدر است دورۀ آموزشی خودش را در خارج کشور بگذراند. اگر برایش مقدر است در یکی از بارهای خارج از ایران کار بکند تا اصالت و سختی کار را تجربه بکند. افراد دیگر هم در داخل ایران اگر دغدغه یشان پیشرفت است، در دوره های درست شرکت کنند تا اصول و قواعد را قبل از یادگیری هر چیز دیگری بیاموزند.»

در آخر، آیا سخن و نکته ای هست که بیان نکرده باشید؟

:« در آخر هم برای کسانی که تازه وارد این حرفه شده اند یا قصد آن را دارند و نیز کسانیکه در این صنعت هستند، حرمت کسانی که قبل از آنها بوده اند و زحمت کشیده اند را نگه دارند. همۀ افراد باید احترام کسانی که چیزی به آنها می اموزند را نگه دارند تا یک خانواده باشیم و در کنار هم پیشرفت کنیم تا حداقل بتوانیم در جامعۀ جهانی بارتندینگ حضور داشته باشیم. ممنون از شما و سپاسگذار.»

گفت و گو: احسان صرامی

5 مرداد 1397